واکاوی وقایع انقلاب، دیدگاه اسلام خواهانه امام در برابر دیدگاه لیبرال شاه

به گزارش ندای رسا، حسن هانی زاده، کارشناس و تحلیلگر امور سیاسی در شبکه جهانی الاهواز با اشاره به حوادث و وقایع ابتدای شکل گیری انقلاب اسلامی بیان داشت: از جمله عواملی که به جریان انقلاب اسلامی سرعت بیشتری بخشید واقعه 15 خرداد بود، پیروزی انقلاب پس از چنین حوادثی نه تنها آینده وسرنوشت ملت ایران را تغییر داد بلکه تحولی عظیم در منطقه ایجاد کرد.

وی افزود: رژیم شاه به عنوان پلیس منطقه حافظ منافع غرب به ویژه امریکا در این منظقه شناخته می شد، کشورهای منطقه نیز از این رژیم حساب می بردند، زیرا همواره دنباله رو غربی ها بود و خواسته های آنان را اجرایی می کرد، این رژیم با توجه به روابط گسترده ای که با اسرائیل ایجاد کرده بود سفارتی برای این رژیم در تهران تاسیس کرد، از سوی دیگر بیش از 40 هزار مستشار نظامی امریکایی و اسرائیلی در ایران فعالیت داشتند که گواهی بر غرب زدگی این رژیم منحوس بود.

وی گفت: اما از طرفی دیگر رژیم پهلوی در جامعه داخلی ایران محبوبیت و جایگاهی نداشت، ملت ایران در وضعیت خوبی قرار نداشتند تا این که امام خمینی (ره) پس از رحلت مرجع عالیقدر،آیت الله بروجری به عنوان عالمی شناخته شده به عنوان شخصیتی دینی و سیاسی در صحنه بروز کردند، در آن دوران حوزه علمیه وارد امور سیاسی نمی شد، اما با رحلت آیت الله بروجردی، فعالیت های حوزه به سوی امور سیاسی گرایش پیدا کرد و این اتفاق برای اولین بار رخ داد، دین و سیاست در کنار هم در یک جایگاه مورد بحث قرار گرفت.

هانی زاده با اشاره به آغاز فعالیت های سیاسی امام خمینی (ره) بیان داشت: امام خمینی (ره) اولین گام در رویارویی با سیاست های غرب زده شاه را با انتقاد از رابطه با امریکا و تبعیت از آن و رابطه با رژیم صهیونیستی، برداشت، در دوره شاه رابطه با اسرائیل سبب شده بود نفت ایران به این کشور جعلی صادر و رژیم شاه حمایت های اقتصادی گسترده ای از این رژیم داشت، این روابط خطری جدی برای قضیه فلسطین شمرده می شد، امام خمینی (ره) باآینده نگری، بصیرت و نگاه عمیقی که داشتند این خطر را احساس و دست به انتقاد از این رابطه زد، ایشان درک کرده بود که استمرار بقای این نوع روابط در آینده خطری برای امت اسلامی ایجاد خواهد کرد.

وی گفت: از دیگر نکات اعتراضی امام راحل به رژیم شاه قانون کاپیتلاسیون و اعطای مصونیت به غربی ها در ایران بود، امام در این مورد بیانیه و خطبه تندی در قم ایراد نموده که طنین این خطبه در تهران نیز شنیده شد، امام خمینی (ره) به عنوان مرجعی دینی و شخصیتی سیاسی در جامعه ایران جایگاه مهمی داشتند، ایشان ارتباط گسترده ای با اقشار مختلف داشتند، پس از این خطبه مردم به خیابان ها آمده و نظامیان نیز با شدت با آن ها برخورد کردند، در این واقعه بیش از 700 نفر به شهادت رسیدند، از سوی دیگر بسیاری از مراکز در حاشیه تهران با خاک یکسان شد و تعداد زیادی از اشخاص سرشناس مانند شهید طیب رضایی دستگیر و پس از محاکمه های نمایشی و کوتاه اعدام شدند، این واقعه به جرقه نخستین انقلاب اسلامی تبدیل شد، پس از این واقعه امام دستگیر، زندانی و به خارج تبعید شدند.

وی گفت: در ادامه اقدامات رژیم علیه تحرکات مردمی، ساواک هزاران نفر را دستگیر و این کار سبب شد تا عمر رژیم برای 15 سال ادامه پیدا کند، بسیاری از افرادی که پس از این واقعه دستگیر شدند تا پیروزی انقلاب اسلامی همچنان در بند زندان های رژیم شاهنشاهی باقی ماندند.

این کارشناس مسائل سیاسی اظهار داشت: با وجود تبعید امام به خارج اما به علت رابطه قوی که ایشان با ملت داشتند تحرکات ضد شاهنشاهی ادامه پیدا کرد، بازاریان و تجار، کارگران و حوزویان و دیگر اقشار همواره خطابه و بیانیه های ایشان را پیگیری می کردند، رژیم به علت پیچیده تر شدن اوضاع تلاش کرد تا با اقدامات ظاهری همچون انقلاب سفید، جلوی پیشرفت جریان انقلاب اسلامی و تحقق آن را بگیرد اما اوضاع کماکان همچون آتشی زیر خاکستر ادامه داشت.

وی ادامه داد: شاه به عنوان فردی غرب زده، تفکراتی لیبرال داشت و واقعیت اسلام و افکار امام خمینی (ره) را درک نمی کرد، شاه مخالف حضور دین در سیاسبت بود، از دیدگاه او دین باید از سیاست دور بماند و حوزه نباید در امور سیاسی دخالت کند، اما امام خمینی (ره) به خوبی نیاز جامعه و عقاید آن ها را درک کرده بودند از سوی دیگر خطرات بهایت و ارتباط با رژیم صهیونیستی را درک کرده بودند، در آن زمان بهایت به سرعت در مفاصل دولتی و سازمانی ریشه زده بود، دیدگاه حاکمیت دیگاه لیبرالی بود، از دیدگاه شاه امام توانایی اداره کشور و ورود به امور سیاسی را نداشت، شاه با حقارت به روحانیون و حوزوی ها می نگریست او خواهان حوزه ای بود که در سیاست دخالت نمی کرد و مطیع وی در همه امور باشد، از نگاه شاه حوزه نجف باید از حوزه قم مقتدرتر باشد، مرکز تشیع باید در نجف و نه قم منحصر می شد.

این تحلیلگر مسائل سیاسی ابراز داشت: شاه رابطه وسیعی با بهایت و لابی صهیونیستی ایجاد کرده بود وی همواره می پنداشت که چنین رابطه ای او را از هر تزلزل سیاسی حفظ خواهد کرد اما آن چه رخ داد عکس این موضوع بود.